Zastosowanie koniczyny łąkowej (czerwona) Trifolium pratense L.

autor: Justyna Zarzecka

Zastosowanie kosmetyczne i medyczne koniczyny łąkowej:

 

Znana każdemu pospolita roślina koniczyna łąkowa, która występuje w Europie na łąkach i pastwiskach,  ma wiele zastosowań leczniczych, kosmetycznych, a także jest ważną roślinę pastewną.

W celach leczniczych zbiera główki kwiatów wraz z górnymi liśćmi od maja do września i suszy się na powietrzu w ciemny i przewiewnym miejscu. W ten sposób otrzymuje się ziele koniczyny Herba Trifolli rubri, natomiast ususzone główki kwiatowe, bez szypułek i liści dają surowiec kwiat koniczny Flos Trifolli rubri.

Skład chemiczny koniczyny:

•  Flawonoidy: m.in. tryfolinę,

• Izoflawonoidy,

• Barwniki antocyjanowe,

•   Hipoksantyna,

• Ksantyna,

•  Asparginę,

•  Tyrozynę,

•  Kwas salicylowy,

•  Kwas kumarowy,

•  0,03% oleju eterycznego w skład, którego wchodzi: Furfurol, Wit. C,E karoten,

Działanie Czerwonej koniczyny na organizm:

• Właściwości antyoksydacyjne,

• Działanie przeciwnowotworowe,

• Działanie przeciwzapalni,

• Działanie hipoglikemiczne, hamują wchłanianie glukozy z układu pokarmowego, w wyniku syntezy i wydzielania insuliny,

• Działanie moczopędne,

• Działanie wykrztuśne,

• Łagodzą działania menopauzy,

•  Przeciwdziałają ostereoporozie,

Zawarte w Koniczynie izoflawonoidy przyczyniły się do łagodzenia skutków menopauzy. Wraz z wiekiem w organizmie kobiety zachodzi wiele zmian, m.in. następuje dysfunkcja gruczołów wydzielania wewnętrznego m.in. jajników,  zmniejsza się wydzielanie estrogenów. Obniżony poziom estrogenów negatywnie wpływa na jędrność naskórka, skóry właściwej i kolagenu, którego włókna ulegają rozluźnieniu i częściowej degradacji.

Izoflawanoidy głównie genisteina, daidzeina, formononetyna i biochanina A  zawarte w czerwonej koniczynie  bardzo dobrze wchłaniają się  przez skórę zwiększając  ilość i grubość kolagenu zawartego w skórze. Fitoestrogeny działają znacznie łagodniej w porównaniu do naturalnego estrogenu.

Ważne jest, aby kobiety ciężarne omijały preparaty z koniczyną, ponieważ zawarta w niej genisteina może zwiększyć ryzyko wystąpienia białaczki szpikowej u niemowląt.

Izoflawonoidy zmniejszają ryzyko chorób układu krwionośnego, zwłaszcza choroby wieńcowej serca i miażdżycy naczyń krwionośnych. Pod wpływem fitoestrogenów następuje obniżenie we krwi poziomu całkowitego cholesterolu, lipoprotein o niskiej gęstości i zmniejszenie lepkości krwi poprawiają mikrokrążenie obwodowe oraz zmniejszają ryzyko agregacji erytrocytów i płytek krwi w naczyniach krwionośnych.

autor: Justyna Zarzecka

            Zawarte w  koniczynie  kwas kumarowy zaliczany do kwasów fenolowych charakteryzuje się właściwości antyoksydacyjnymi. Kwasy fenolowe eliminują reaktywne formy tlenu, przerywając łańcuchową reakcję rodnikową jak również stabilizują wolne rodniki powstających w reakcjach oksydacyjnych poprzez ich uwodornianie lub kompleksowanie. Wolne rodniki i aktywne formy tlenu działają ulteniająco zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz organizmu, co może prowadzić do różnych chorób np. astmy oskrzelowej, cukrzycy, miażdżycy, choroby Parkinsona, zmian nowotworowych.

Koniczynę łąkową można również stosować w kąpielach w świądzie skóry, wyprysku, trądziku, stanach zapalnych, bliznach pooperacyjnych, obrzękach po kontuzjach, stłuczeniach skóry w trudno gojących się ranach, a nawet przy niezbyt rozległych oparzeniach I i II stopnia. Koniczynę stosuje się również do płukania górnych dróg oddechowych w nieżytach gardła.

Poniżej podałam kilka przepisów:

 

Przepis na kąpiel z koniczyną czerwoną

•  100g ziela koniczyny,
•  50g kwiatów lipy,
• 50g ziela krwawnika,

Zalać całość 3l ciepłej wody,  doprowadzić wywar do wrzenia i odstawić na 5 min.. Przecedzić.

Czas kąpieli ok. 10-15 min, stosować 1-2 razy w tygodniu. Powyższą mieszankę można stosowa do mycia głowy ze skłonnością do łupieżu, łojotoku, nadmiernemu wypadaniu włosów.

 

Zioła moczopędne z koniczyną:

• 30g ziela koniczyny,

•  30g liści brzozy,

•  20g ziela skrzypu,

• 20 g kłaczy perzu,

Do termosu wsypać 1 łyżkę ziół zalać 1,5 szklankami wrzącej wody, zamknąć termos i odstawić na 1 godzinę. Zioła należy pić pomiędzy posiłkami w 3-4 porcjach w ciągu dnia. Odwar ma zastosowanie przy niewydolności nerek, w kamienicy moczowej, w dolegliwościach gośćcowych, skazie moczanowej, i w objawach skórnych.

 

Nalewka na koniczynie do zastosowań miażdżycy naczyń krwionośnych

• 500ml alkoholu 40%,

• 30g sproszkowanego ziela koniczyny,

• 10g rdestu ptasiego,

• 10g ziela nostrzyka ,

Do alkoholu dodać zioła pozostawić przez 10 dni  często wstrząsając. Przecedzić i przesączyć przez watę. Pić po 20ml przed obiadem lub przed snem, w miarę potrzeby pod rozcieńczeniu wodą lub sokiem owocowym przez 3 miesiące potem kurację przerwać na 10 dni i rozpocząć następny cykl.

Kurację prowadzi się w miażdżycy naczyń z normalnym ciśnieniem tęczniczym, w objawach bólu głowy i szumu uszach. Przy odpowiednim przestrzeganiu diety.

Literatura:

1.Ożarowski A.,  Jaroniewski W. Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie.

2.Czytelnia medyczna.
3. Autor zdjęć Justyna Zarzecka.